Erwern wstał z trudem i zszedł z wozu dziękując wieśniakowi. Udało mu się doczłapać do karczmy po czym usiadł przy ladzie.
Rozejrzał się wokół siebie. Wszyscy się śmiali, pili piwo, grali w karty. Do Erwerna podszedł barman.
- Och! Erwern! To ty! Jak cię dawno nie widziałem!
- Cześć... -
- Co? Tylko cześć? Nie było cie tu ze dwa miesiące a ty tylko z jakimś "cześć" wyjeżdzasz!
- No przepraszam Farenie! Okoliczności nie te by się dobrze bawić.
Faren dopiero teraz zobaczył na głowie Erwerna bandaże.
- O święta krowo! Co ci się w głowę stało?
- Porządnie dostałem w głowę płonącą belką.
- Płonącą belką? czy aby w domu wszystko w porządku?
- W domu raczej wszystko w porządku. Oprócz tego że stał się podpałką to nic większego się nie wydarzyło.
- Tak mi przykro...
- Dobra... Zostawmy ten temat bo tu wesoło jest a my o ponurych rzeczach rozmawiamy.
- Ok... A gdzie się chcesz teraz udać?
- Szczerze mówiąc to nigdzie... Nawet nie wiem gdzie się podziać
- Hmmm... Chcesz do picia to co zawsze? Na mój koszt
- Nie... Ale poproszę te twoje słynne ziółka co ponoć pomagają na wszystko.
- Ludzie bzdury gadają. Wszystkiego to to nie wyleczy ale myślę że na ból głowy to jest w sam raz.
Faren poszedł zaparzyć ziółka. Erwern przejechał jeszcze raz wzrokiem po całej sali. Większość ludzi znał z widzenia, dużo osób było bowiem stałymi klientami i Erwern zapamiętał ich po prostu chodząc co tydzień się napić soku z importowanych owoców. Faren podał Erwernowi zioła i poszedł obsługiwać gości. Erwern przez 15 minut pił zioła bowiem jego głowa nie pozwalała mu pić szybciej. Nagle zauważył dziewczynę której nigdy nie widział. Nawet jej strój wskazywał że jest nie tutejsza. Faren zagadał do Erwerna.
- I co? Dobre zioła?
- Nie...
- I dobrze! Zioła mają pomagać a nie smakować! - Faren się wogóle nie obraził negatywną odpowiedzią. W sumie to się nawet jej spodziewał.
- Faren? Wiesz co to za dziewczyna? - Powiedział Erwern wskazując na dziewczynę z długimi, rudymi włosami. Na oko miała ona 16 lat. Miała przy sobie torbę podróżną. Raczej prawie pustą...

Faren nawet nie zauważył kiedy już chłopaka nie było.
"Chata mu poszła z dymem a dalej za kobitkami się ogląda, nie ma co"
Erwern wybiegł z baru, kątem oka zauważył ową dziewczynę.
"Kurde, skręciła! Jeśli widziała że za nią biegnę mogła się wystraszyć i się schować przede mną!"
Dobiegł do zakrętu i niestety tam jej nie było. Erwern wiedział że schrzanił.
Przeszedł parę metrów gdy nagle czyjaś ręka złapała go za ubranie i pociągnęła w boczną uliczkę. Była to właśnie ta dziewczyna.
- Szybko schowaj się! - Krzyknęła
Erwern posłusznie ukląkł i schował się za stertą mebli prawdopodobnie tak starych że byle dotknięcie mogłoby je zmienić w pył.
Dziewczyna ta lekko wychyliła głowę ze swojej kryjówki i nagle ją schowała przytykając palcem usta na znak żeby Erwern zachowywał się najciszej jak potrafi.
Chwilę to trwało zanim dziewczyna znowu się wychyliła, tym razem pokazała Erwernowi żeby podszedł.
- Znasz jakąś kryjówkę w której moglibyśmy pogadać spokojnie?
- Jasne!
Erwern chwycił ją za rękę i biegli między uliczkami. Dziewczyna nie wydawała się być onieśmielona kiedy Erwern ją trzymał. Biegli tak przez ok. 3 minuty po czym dobiegli do ślepej uliczki. Pokazał jej malutkie okienko tuż przy ziemi przez które dało się przejść.
W środku było ciemno i wszystko było zakurzone. Dało się zobaczyć jedynie schody. Weszli na dosyć długie schody, otworzyli klapę i dziewczyna zdała sobie dopiero sprawę że są na wysokiej wieży z której było widać dużą część miasta.
- Ale piękny widok! Znając tak piękne kryjówki sądzę że mieszkasz tu od dawna.
- Zgadza się. Ty jednak nie jesteś stąd. Skąd pochodzisz jeśli można zapytać?
- Jestem z Egiptu a twój język znam gdyż byłam tu już parę razy z moim ojcem który jest handlarzem.
- I ty się pewnie zgubiłaś po czym "poznałaś" miejscowego handlarza niewolnikami?
- Nie nie... Byłam z ojcem, jak zwykle uczył mnie tajników kupiectwa. Od dłuższego czasu ma długi i ludzie próbowali go już dorwać, więc on robił wszystko co mógł żeby szybko się wzbogacić. Jednak dzisiaj zachowywał się bardzo dziwnie. Powiedział mi że będę jego "ochroną" i że da mnie w zastaw komuś innemu na czas aż on spłaci długi.
- I ty się nie zgodziłaś?
- Tak... domyślny jesteś!
- Dziękuję.
- No więc kontynuując nie zgodziłam się a on się wkurzył i na siłę próbował mnie zatargać do jego nabywcy. Uciekłam mu i schowałam się w karczmie po czym wszedłeś ty a krótko po tobie mój ojciec. Bałam się że mnie zobaczy więc po cichutku wyszłam z baru tak żeby mnie nie zobaczył.
- No a ja ci jestem do czego?
- Nie wiem... Może instynktownie cię do tego wciągnęłam? Może takie jest... przeznaczenie.
- Dobrze... A masz się gdzie teraz podziać? Bo do ojca chyba nie pójdziesz.
- No nie mam. A tak w ogóle nazywam się Amera, a ty jak się zwiesz?
- Eeee... Erwern.
- Nooooo... Dobra.
- Masz się gdzie teraz podziać? Bo do ojca chyba nie pójdziesz. Jeśli nie masz gdzie iść to możesz zawsze możesz iść ze mną... - Powiedział Erwern z nadzieją że się ona zgodzi. Mimo że zna ją od niespełna 15 minut bardzo ją polubił.

Postarałeś się, ale "Nie wiem" i "w ogóle" pisze się osobno. "Polubił", nie "polubiał". Poza tym w tamtych czasach nie było kościołów ^^ / [GA] Matte
-- Nie było kościołów ale były chyba światynie byle czego. I przepraszam za te błahe błędy ale pisanie tego trwało godzinę a ja się zaczynałem śpieszyć. / PiotraperPL